Canlı Canlı Derisi Yüzülür Gider

Ömür boyu zehirini tattırdın
Davan neydi benle bilmedim gitti
Ha bu gün ha yarın bırakır derken
Artırdın zehrini artırdın gitti

Madem hayat buydu neden var ettin
Ele geniş dünyayı bana dar ettin
Günden güne beni her gün kahrettin
Kahretmekle yakam bırakmıyorsun

Ölülere baktım mutlu yaşıyor
Onlarında gemin kısarsın bir gün
Güç ve kudretine onlarda şaşar
Doğduğuna bin kez pişman olurlar

Ölüler konuşur senden habersiz
Görünmez işkenceye uğramamışlar
İşkence içinde işkencecide
Dilediğine azap edipte durur

Bu hali yaşamayan elbette bilmez
Aşık İlyas yaşayan kahreder gülmez
Kimseden medet ummaz ölümü ister
Ölümden çok görülür gerilir gider
Canlı canlı derisi yüzülür gider