Sana
Yaralarımdan kabuklar,
Yenik bir bedenden manzaralar bırakıyorum...
Yolunu sadece yüzünün bildiği,
Ve benim dokunamadığım
Pahalı bir fransız kokusu aldım Sirkeci’den
Sanki hiç terlemeyecekmiş gibi!
Oysa Üsküdar vapurunda
Dileniyordu bir kadın
Kokusuna doyamadığı için
Hasta bebeğinin...
Kırılmış bardaklarda bile
Suyun içilmişliği kalırken
Böyle vura vura
Yıka döke
Çıkabilecek misin
Ömrümden?
Düşünme boşuna,
Çaresi yok sessizliğimizin...
Ne sen erteleyebilirsin ne ben,
Eninde sonunda beş kalmayacak mı ayrılığa?
Düşünme boşuna,
Nihayet bir akşamüstünü
Ve Marmara’ya doğru uzanıp gün batımını
Sıcacık kucağında seyredebildiğim,
Gerçekten sevip de koynunda uyuyabildiğim
Tek kadındı İstanbul...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!