Canın Sağolsun Şiiri - Harun Kesik

Adam “canın sağ olsun” dedi…
İçinde kırılıp dökülmüş bir çocuk kaldı.
Söyleyeceklerini unuttu,
Kadın da sustu…
Oysa bin cümle vardı dilinin ucunda,
Sadece yutkundu.

Adam “canın sağ olsun” dedi…
Gözlerini kaçırarak,
Ama gözlerinden bir ömür aktı gitti.
Kadın toparladı anılarını,
Birer birer çöpe attı.

Adam “canın sağ olsun” dedi…
Kendine değil, ona yazdı vefayı.
Dualar etti arkasından…
Kadın, fotoğrafları yaktı,
Mesajları sildi,
Geçmişini sildi.

Adam “canın sağ olsun” dedi…
Kendi sustu, kalbi konuştu.
Gözleriyle sevdi son kez,
Kadın “bitti” deyip çekip gitti.
Bir tebessüm bile bırakmadı geriye…
Sanki onca yıl hiç yaşanmamış gibi.

Adam “canın sağ olsun” dedi…
Ne bir kinle,
Ne bir nefretle…
Sadece yorgun bir sevdanın hatırasıyla.
Kadın iz bırakmamak için uğraştı,
Ama o iz, adamın yüreğine kazındı.

Adam “canın sağ olsun” dedi…
Helalleşti içinden,
Ama helalleşemedi aslında.
Kadın gitti,
Adam kaldı…
Ve dua etti arkasından:
“Canın sağ olsun…”