Severdin insanları üzmezdin canlıları
Gönlünden beslerdin yavru kuzuları
Beni bile onlardan hiç ayırmadın ki
Canım Nilgünüm unutamam o anıları
Çiçekleri sever onlarla konuşurdun
Her sulayışında adeta dertleşirdin
Bahçeyle saksıyla çok uğraşırdın
Canım Nilgün adeta kaynaşırdın
Temizliği çok severdin rahat edemezdin
Kardeşlerine çok bağlıydın görüşemezdin
Çok emek çektin bir türlü birleştiremedin
Canım Nilgün hep onların hasretiyle gittin
Köyde dayı hala kardeş akraba bulamadın
Ömründen alıp ömürlerine bir türlü koyamadın
Hatta çok çabaladın adeta onlardan horlandın
Canım Nilgün ölmeden önceki yazı unutamadın
22.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 22.4.2008 14:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Karaca oğlan misali
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!