Canım Hoşçakal Şiiri - Cumhur Boratav

hoşçakal canım
küf kokusu kımıldanır
ellerimin dokunduğu yerde

canım hoşçakal
başa çıkamam ben
kırılmış buzlardan düşen
öfkeyle

bütün o çaba bittiğinde
kayalara rüzgarla vuran
kayığını kumsala çektiğinde
hırıldayarak dönen
pervane saplandığında
senin kum taneciklerine

-elin uzandı
oradaydı, dün akşam
yatağının yanındaki yatakta
çığlıklar atarak seni uyandıran-

alacakaranlığa biraz kala
bütün o çaba bittiğinde

sevgim kalmak değildir
seninle