Ne hayaller kurmuştuk, bitanem!
Ne hallere düştük, kader böyleymiş
Neyleyim!
Karakola gitmeyip, bitanem
Mapushaneye koştuk, kader böyleymiş..
Neyleyim!
İyimi oldu, kötümü bilmiyorum amma,
Kâder mahkümu olduk bizde zorla.
Üzüldüğüm tek nokta var, bitanem!
Hadi ben suçluydum, şimdi burdayım amma
Benim uğrum da sende yandın boşa.
Aklım hep sende, sakın unuttum sanma
Gözümün önünden gitmiyor yaralı kolunda.
Hasta olursun sonra, kendini üzme sakın
Çok değil on beş gün, yolumuz çok yakın.
Biz seninle ikimiz hayat arkadaşıydık!
Felek bizede vurdu, kader arkadaşı olduk....
Kayıt Tarihi : 13.7.2003 18:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)