canım Babama Şiiri - Naciye Bildim

Ekmeğime katık gibisin sanki,
Aklına gelmeyecek kadar yavanım,
Yavanım işte,bir o kadar da huysuzum
Bu günlerde..
Bir sabah,beni bekliyorsundur biliyorum,
Açıktır kolların.
Ve ben,ne haldeyim bir bilsen,bir görsen
Binlerce dizginle bağlanan bir kısrak gibi,
Uçsuz bucaksız kırlarda,
Koşmak için çırpınışım boşyere..Olduğum yerde..

Gözlerim daha yollarına koşmadan,
Seni arar oldu.
Ellerim uzanmış,ellerini tutacak gibi..
Yorgunum babam,Çok yorgunum,
Akmasın hiç dediğin gözyaşlarım
Yanaklarımda yorgun şimdi...
Ve ben bir mevsim daha sensizim,
Sensizim ve çaresizim.

Karlar kaplanmıştır şimdi,Ankara'yı
Ve lapa lapa düşüyordur kapımızın önüne.
Evimizin yokuşunda çocuklar,
Kızaklarda, dans ediyorlardır...
Birde küçük kardan adam varsa,bir köşede
Burnunda havuç,
Gözünde kömür,başında bere...

Ve birde,boynunu bükmüş birini gördünse eğer,
Yakmışındır,azrail gibi sigaranı
Çekmişindir,zehir gibi dumalarını.
Yine ben düştüm değilmi aklına?
Limanlarında ne fırtınalar kopmuştur
Kimbilir....

Annem kuşlara su koyuyordur yine,
Balkonun bir köşesine,Susuzluktan ölmesinler diye.
Sonra bana benzettiği kuşlar geldimi balkona,
seni çağırıp:
-Bak yine geldi,diyordur...
Azraili birde beraber yakıyorsunuzdur,
Biliyorum...
Annemin,ela gözleri yeşilleniyordur,
Senin boğazına yumruk,yumruk takılıyordur
Özlem,hasret.
Ve benden
ve çocukluğumdan bahsediyorsunuzdur,
Benimde gurbette yanaklarım kızarıp,
beni andılar, diyorum..

sen gelsen bana,
Yüreği yaralı kızına,
Ekmeğine katık gibi
yarasına merhem gibi
Gözyaşına,mendil gibi..
Ne bileyim işte,
Hasretime ecel,gibi sen gelsen,babam...

Seni çok özledim babam,
Ocağında bir dilim ekmek tadını,
Isınmak için yaktığın kömür kokusunu
Heşeyini çok özledim...