Canım Babaannem Şiiri - Cihat Şerbetçioğlu

Anneden Ulaşlı , babadan Avşar'dı ebem.
Kadın olmanın zor zamanında ülkemin, "dayıoğlu" nun üçüncü eşi,
Yemen şehidi Ahmet'in kardeşiydi.
Yıkılışını yaşayan Osmanlı'da
Ahmet'le tertipleri"Ninni Taburu"ydu,
asker uğurluyanların yaşlı gözlerinde.
Tüfek dipçikleri süründüğünden
içtima edildiklerinde.
Tüm sülalenin bilgesiydi.
Işıktı bize, eğitti bildiğince.
Okumamızı çok isterdi,
arkadaş oldu abimin öğrenci evine.
Osmanlı kadındı, Hatip'ti, akıllıydı,
yol gösterirdi herkese
Şaman kalıntısı ebem,
Sarılık Ocağıydı, bir tür tedavi uygulardı,
yaptığı karışımın otadığını bilirim.
Benim canım babaannem,
Pestil döker, sirke kurar, turşu yapardı
küpler dolusu ve en iyisinden.
Çekip çevirirdi evimizi,
uykudan kalkardı erkenden,
hepimizi de kaldırırdı yerinden
Pazar günü bile.
"Erken kalkan yol alır , erken evlenen döl alır"dı,
"Geç kalkanın nasibi, erken uyananda kalırdı" onun için.

Her torunuyla kurardı sevgi bağını,
kızdırırsak eyleme geçerdi ayak parmakları;
bacaklarımızdan yakalar, etlerimizi bükerdi.
"Cöbüdüğün eşekleri gibi,
sırt sırta verip uyuyun" diye kükrerdi,
ayaklı , baş uçlu yattığımız yatakta.
Bazen de kaçırırdı kantarın topuzunu
kız kardeşlerim arasında,
kayırmaya varırdı tavrı.
Kıtlıklara, yokluklara teslim olmamış
canım ebemi
kaybettik 78li Ocak'ta, karakışta
karlara giyinmiş bir soğukta.
Çok kış ayazında gidip geldim
değirmen arkına,
Sepet dolusu temizler getirirdim,
Su Teresini çok sever diye.
Onun için , asmalar, Sultan İğdeleri diktim,
şimdilere kalmasa da.
Hangimiz bakiyiz ki yalan dünyada?
Aklı ereli,
" köyünün üç kez dolup boşaldığını" saptar,
ölümün inanırdı bir temizlik olduğuna.
Acılara efsunluydu, alışmıştı,
zor olan muhtaç olmaktı.
"Sağ gözün sol göze faydası olmaz lazımsa,"
"Üç gün döşek, dördüncü gün toprak"dilerdi
canım ebem.
Dileğine yakındı döşek ve toprağı
Rahat uyu toprağında ebem,
yüreğimiz dolu seninle.