Canım Şiiri - Mustafa Uğur Can

Canım,
canımın Anadolu’su
bırak sokaklarında dizlerim kanasın.
Canım,
canımın adaşı
bir tuğlanı esirgediğin bu hikâyede koca bir inşayım.
Saklanma basma perdelerin ardına,
ben sende, senin de ardındayım.
Canım,
canımın kerpiç evi
buranın hâlâ bir yolu var.
belkilerle ehemmiyetli en buruk endişesin.
Ölüm, ümidini yitirmiş ruhun azadına vesile mi?
Ümidimi yitirmedim ama kapılarımı kilitledim.
Canım,
canımın vatanı
kaybediyorsun içimdeki kalabalıkta saygını
müdafaa et, davran silahına yalvarırım.
Canım,
canımın dahası
telafisi tekerrür olan bir garip hatasın.
Şimdi nasıl seslenirim, dilim arındıramazken pasını?
Canım,
canımın avuç içleri
sakınırım, cimrisiyim her bir zerrenin
dilenemez aşkın hiçbir mevsimlik işçisi.