Bulutları izlemediği zamanlar yalnız,
Güneşi selamlamadığı, ay ışığına değmediği zaman bir o kadar kalabalık.
Dalları kırılmış, rengi sarıya çalmış,
Buna rağmen toprağa sarılmış.
Ne bir damla su, ne de dalına konan bir serçe,
Sanki herkesten uzak, tek başına sırtlıyor yalnızlığını.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!