Candan İleri Şiiri - Recep Özden

Dünyanın en güzel esintisi geçmişti az önce. Saçlarımda yaz, gözlerimde dört mevsim. Her saniye yeni bir nefes alıyor, bir öncekine şükredemeden yenisini içiyordu ciğerlerim. Ama nefes de içilseydi, suyun ne kıymeti ne de azizliği kalırdı, değil mi? Yani içilmedi. Yani o ciğerler o nefesi içtim diye düşünürken aslında bu Mel'un o nefesleri hep har vurdu, harman savurdu. Değmeyecek yerde, değmeyecek zamanda. O yüzden aldığım her nefese şükrediyorum. Çok değil, 9 senedir sigara içiyorum, yine de nefessiz 50 metre yüzebiliyorum. Çünkü hayat böyledir. Gün gelir, kurban bulamazsın Candan ileri. Ondan sonra bir tek Yaradan bilir kaç metre, belki de kaç yıl nefessiz yüzebildiğini, bir de verdiği nefesin kıymetini.

Karacaoğlan demiş zamanında,
"Bizim pencereler yele karşıdır
Muhabbet dediğin karşı karşıdır" diye. O esintiler o yüzden hep geçti gitti. Karşı karşıya değil, yan yana bile gelemediğimiz için. Kendinden gurbette olmayı seçtiğin için. Ama merak etme, kelebekler bitmedi daha dünyada. Yani o yeni esintiler hiç beklemediğin bir anda gelir, özlersin. Hayatta yeterince özlemini çektiğimiz şey varken neden çıktı karşımıza bu esinti diye de dertlenme, dost dediğin de bir dağ yanana kadar sürer, izlersin.

Sinemde olanlar hep ele karşıydı zaten. Belki de orada kaybettim seni. Ele karşı muhabbet ederken. Sanırım dilin cazibesiydi beni senden koparan. Gülüp oynadığım da ele karşıydı, ağlayıp başkaldırdığım da. Oysa ki bilemediler yüz puanda kalmanın kıymetini. O pürüzsüz girişte kalmak varken, uçurumdan aşağı atlamak istediler.

Sen ne istiyordun peki? Hep tırmanacak mıydın? Otuz yıldır aynı işi yapan memur amca yüzüne tükürmez miydi senin? Şunu unutma ki esinti sadece yükseklerde olmaz, pencereni açık tuttuğun zaman yerin dibinde de olsan, suyun altında da olsan bir gün gelir seni de bulur. Sen de suyun altında ürperir, üstüne çıkarsın. Anlarsın ki nefesini tutmak çözüm değil. Derine işleyen o soğuk öldürür seni. İzlersin ama bir şey yapamazsın.

Dost acı söyler ya. O günde yanında söylerken biliyordum duyman gerektiğini. "Ziyaret olmuşsun Mel'un, başka kurban arama" derken eskiden olmak istediğimiz kişiyi düşündüm. Zıt kutuplar gibiydik seninle, yan yana gelince çok zor ayrılıyorduk. Öyle bir günde kendime itiraf etmediğim şeyleri senden duymak koymuştu evet. Ama asıl derdimiz o değildi. Azorlar gibi özgürlüğün tadına vardıktan sonra gelen rahatlama sana o cenneti yaşatacaktı. Ama özerklik sana yetmedi, tam bağımsızlık istedin. Hayalde kaldı. Kurbanın da ben oldum.

Hep tırmanacaksın biliyorum. Memur amcaya Allah selamet versin ama kendime iyi bak, seni seviyorum.