Cancağızım Şiiri - Yaşar Cerit

Gerçekleşmesini istediğimiz o pembe düşler,
Ne yazık ki çok gerilerde kalmış be cancağızım…
Çünkü büyüdüğümüzün farkına vardığımızda,
Hayallerimiz hepten kaybolmuş,
Önce oyuncaklarımız önümüzden,
Sonra elmalı şekerlerimiz elimizden alınıp;
Yerine hayatın izmaritleri tutuşturulmuş bile.
Hayat öyle acımasız olmuş ki;
Acı yaşamımıza dair kelimeleri birleştirip,
Kurduğumuz tüm cümlelerde,
Hep kifayetsiz kalıyoruz inan ki…
Evet dostum;
Çizgileri derinleşmiş nasırlı avuçlarımızdan,
Bir mendil yolculuğunda şu yıllar,
Hiç haberimiz olmadan,
Gelmez ellere savuşup da gitmiş meğer.
Ey Tanrım bu nasıl çiledir ki;
Artık gölgemizden dahi korkar olmuşuz
Bu nasıl ruh halidir ki;
O korku duvarlarını bir türlü aşamamışız.
Bazen mavi sulara çılgınca açılmış,
Mantarlı bir şarap şişesinin içinde,
Uçsuz bucaksız deryalara kapılmış,
Ve daha hiç okunmamış;
Dili geçmiş zamanların mektubu gibiyiz.