Canavar Şiiri - Hayat Işığı

Dağıldım,
bir fırtınanın eseriydi sanki düşüncelerim.
Ve derinlerden çıkan,
gittikçe artan çığlıklarım,
yüreğimin çığlıkları,
o tiz çığlıklar..

Aradım,
yırtılan onca dikişime
ve gözyaşlarımla ıslanan yaralarıma rağmen.
Bir umut aradım!
Ama tükenişler umudun son nefesiydi,
son nefesin bir umudu değil.

Acı,
kendin gibi beni de inançlı yaptın
inançlı
kederle yanan bir acı
ve kaderin bir sancısı.

Yürek,
sanki bir şarkının son sözü gibi
mum misali eriyor sesi kısıldıkça.
Riyakar gözler içimde söz kovalıyor
ve şekilsiz dizeler..

Yapamadım,
hayat her vurduğunda diğer yanağımı çevirmekten
başka bir şey yapamadım.
Saniyeler ellerimde takla atıp dururken,
ben adeta bir canavara dönüştüm...

Rüya