Canavar Şiiri - Ali Bıyık

Bazı canavarları siz doğuruyorsunuz.
Masumların duygularını yok ederek.
Siz hiç terk edildiniz mi?
Siz hiç sevilmediniz mi?
Siz hiç unutuldunuz mu?
Masum birinin canavara dönüşmesi…
Sizin köhnemiş ruhlarınızdan doğdu.
Topraktan kopardığımız her can…
Can almaya çalışan başka bir can yaratır.
Bazı canavarları doğuran biziz.
Doğarken masumuz.
Zaman ilerledikçe her şey değişiyor.
Kimimiz erken son buluyor.
Kimimiz geç.
Ama sonuçta herkes sona eriyor.
Kimimiz çok hatırlanıyor.
Kimimiz unutuluyor.
Sonunda yok oluyoruz.
Bir zamanlar…
Tozduk.
Sudan çıktık.
Ayağa kalktık.
Ormanı geçtik.
Çölü geçtik.
Medenileştik.
Canlara can katarak canlara kıydık.
Ok attık.
Yay tuttuk.
Sonra silahı bulduk.
Kılıç kuşandık.
Birbirimizin canına kıydık.
Bazı canavarları biz doğuruyoruz.
Bazı canavarları siz doğuruyorsunuz.
Yanlışı mı aradık?
Doğruyu mu aradık?
Yanlış mıydı doğru?
Doğru muydu yanlış?
Uydurduk birçok şeyi!
Uydurduklarımızı unuttuk!
Bir süre sonra inandık.
Rahme düştük!
Sonsuzluğu unuttuk!
Nereden geldiğimizi hatırladık mı?
Aydınlığı ararken karanlığımız ağır basıyor.
Uyanmak isterken karanlıkta kalıyoruz.
Hayatları karartıyoruz.
Özgürlük adına…
Barış adına…
Milyonları ve dahasını yok ediyoruz.
Üstünüz diye canavarlaşıyoruz.