Hem yalnızlıktan bunalıyorum
Hem insanlardan kaçıyorum
Neden bu kaçış bu saklanış?
Ben ne çabuk herşeyden bıkıyorum
Korktuğum bir kere daha yanılmak mı?
Yoksa onları hiç tanıyamamak mı?
Soğumuş artık vücudum ruhum solmuş
Ellerim tutmaz
Gözlerim görmez olmuş
Dudaklarım eskisi gibi değil
Gülümsemeyi bile unutmuş
Dişlerim kesmez
Sevgiye susamış şu kalbim
Bir gün kuruyacak
Sevgiyle dolup taşmazsam
Hayatım son bulacak
Sevgiyi gökte rararken
Sevda dedikleri
Bir tutam mutluluk
Avuç avuç hüzün
Bir kaç heyecan kıpırtısı
Bir iki minik tebessüm
Çok az unutulmayacak hoş an
Hayatım güle benziyor
Yaprakları tek tek dökülen
İnan inen her darbeyle
Kaderimdir beni küstüren
Sevda fırtınası esince kalbimde
Ve birgün
Biyerlerden çıkıp geleceksin
Ellerinde kır çiçekleriyle
Benden izin isteyeceksin
Tekrar hayatıma girmeyi dileyeceksin
Ben bıraktığın gibi
Yoruluncaya kadar kaçsamda
Ardıma hiç bakmasamda
Ağzıma bile almasamda
Sevgisiz yaşayamam
Binbir bahane bulsamda
Koş çocuğum koş ardına bakma
Arkanda insan yiyen zebaniler
Mazallah ellerine bir geçersen
Etlerini lime lime edecekler
Ama koşarken de dikkat et kendine
Geçtiğin yerler diken dolu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!