Güneş kavurdu,yaktı
Soğan gözümü yaktı
Zamlar mutfağı yaktı
Ayrılık canımı yaktı
Kırk yediydim,kırk sekiz oldum,
Bu yıl beni fena yaktı.....
Bu gün İstanbul'dayım
Gecenin içinde...
Elimden tutuyor günahlar
Çıkarıyor ateş bir kızıllığa...
Bir yanımda açık saçık giyinmiş sokaklar,
Bir yanımda buram buram yalan kokan insanlar...
Araladım kapısını zamanın
Yoktu kimsecikler.
Boynumu büktüm yine
Dönmemişti beklenenler.....
Hepsi habersizdiler
Gelmeyecek aldatan bahar
Oysa düşüncesi bile heyecanlı.
Yeniden açsa çiçekler,
Huzur verse kokusuyla
İğdelerle ıhlamurlar.
Güneş batıyor yüzü kızararak
Şehrin uzağında....
Bir çocuk ağlıyor kir pas içinde
Bilmeden mutsuz yarınlarına
Sevginin uzağında.....
Kanmıştım bir
Ömür çalana
Saymamıştım;
Tutmamıştım çetelesini sevgimin
Beni ağlatana kadar...
Hep üstümüzü örter ya bir şeyler
Uyurken beyaz bir yorgan,
Ölünce de kara toprak...
Yorganın altında da kendinlesin,
Toprağın altında da...
Bir farkla;
Loş ışıkta aynadaki yüzüm
Boşlukta sanki iki gözüm
Varla yok arası.......
Hiç görmediğim kendim
Göründü birden gözüme
Göğsünde kurşun yarası kıpkırmızı
Sana kimler kıydı memedim?
Bir şeyler söylemekteyken mecalsiz ağzı
Gökyüzüne uçtu gitti memedim.
Yavuklunun resmi cebindeymiş,
Çekemedim özgürlüğü
Bir santim daha yukarı
Ne yaptım ne ettiysem
Yerinde saydı.
Hep orada;
Uçurumun kenarında kaldı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!