Canan Şiiri - Mehmet Şirin Kurhan

Ömrümün mihrâkı sensin ey cânân,
Aşkınla yanar bu gönül her an.
Ayrılığın zehrini içsem de dermân,
Sensiz geçen ânım olur hicrân,
Sevdanla diridir bu pâk vicdân.

Zülfünün gölgesidir geceye sır,
Âh ile yanar gönlümdeki sır.
Gözlerim pervâne, sen mehtâb-ı pür,
Sensiz her âlem bana yıkık bir sır,
Varlığınla açılır bahâr-ı dür.

Lâl olur dilim, aşkını söylesem,
Her nefesimde adını dinlesem.
Ayrılığınla gurbeti beklesem,
Gözlerim yaşınla yolları süslesem,
Seninle cân bulur, sensiz ölsem.

Ezelden yazılmış ferman-ı aşkın,
Serâpda görünür derûn-ı ışkın.
Gözümde cemâlin, gönlümde huşkın,
Sensiz cihân bana zulmet-i şebin,
Sen var iken her an bayram aşkın.

Mahşerde dahi silinmez izlerin,
Kâlû belâda yazıldı sözlerin.
Hakk’a yükselir içimde gizlerin,
Sana adanmıştır bu âşık gözlerin,
Ey sevgili, ebedîdir ezgilerin.