Canan Şiiri - Osman Erdoğmuş

CANAN

Dağı taşı aşıp garip gönlüme
Çiçeklerle selam versene Canan
Tebessümle hayat katıp ömrüme
Nasılsın deyip de sorsana Canan

Yalnızlığa artık yetmiyor gücüm
Zulume, nefrete.kinedir öcüm
Niyedir bu tavır, acep ne suçum
Kalbimin içine girsene Canan

Beklemek beklemek ölümden acı
Sabretmek sabretmek mutluluk tacı
Sendedir sendedir gönül ilacı
Yatağa düşmeden versene Canan.

Ölümle hayatın arası ince
Bakmıyor her zaman,ihtiyar gence
Musalla taşına gelmeden önce
Gönlüme misafir olsana Canan.