Çanakkale Destanı Şiiri - Mona Rosaa

Toprağa düşen her bir damla kan,
Çanakkale’de yazıldı kahramanlık destanı.
Bir yudum su, bir avuç ekmek için,
Yüce Türk milletinin direniş sathı.

Her yanda siper oldu gençler, yaşlılar,
Gözlerinde vatan, kalplerinde iman.
Düşman gelmiş dört bir yandan,
Ama bir araya gelmiş yüce bir duvar.

Gökten yıldızlar süzüldü,
Çanakkale'de bir feryat, bir seda.
Her bir adım, her bir nefes,
Vatan uğruna edilen kutsal bir dua.

Gelibolu’yu aydınlatan meşaleler,
Kırmızı renginde vatanın kanı,
Şehitler yattı, anıları kaldı,
Toprağında sonsuz bir huzurla.

Kiminin adı bilinmez,
Ama yüreklerde hep bir yankı.
Çanakkale, bir destanın adı,
Sonsuza dek sürer bu kudretli yankı.

Her bir toprağında vatanın,
Şehitlerin izleriyle gururlan.
Çanakkale, sen hep kalacaksın,
Türk milletinin ebedi yüce anı.

Gün gelir de bir zaman bakarsan,
O şehitler seni selamlar.
Ve o topraklar, senin için
Hep bir kahramanlık şarkısı söyler.

Atatürk'ün adı, o topraklarda yankı,
"İleri!" dedi, ve millet durdu geriye bakmadan.
Herkes tek yürek oldu, bir tek adamla,
Bir "Mustafa Kemal" haykırdı, zafer için her adımda.

Şehitler toprağında uyurken huzurla,
Mustafa Kemal, yeni bir ülkenin kurucusuydu,
Cumhuriyet, onun hayali, halkın iradesiyle,
Ve Çanakkale, o yolda bir meşale…

Türk’ün gücü, asla tükenmeyecek,
Çanakkale’deki direniş, sonsuza kadar sürecek.
Ve Atatürk, her zaman ışık olacak,
Gençliğe verdiği emanetle, yolumuzu aydınlatacak.

16.03.2012
ÇANAKKALE