Çanakkale Destanı Şiiri - Ramazan Çolak

Düşman kurmuştu o hain planını,
Çiğneyip geçmek için Türk’ün öz vatanını.
Yedi düvel gelerek bir araya,
1915 Şubatında yüklendiler Çanakkale Boğazı’na.
Bozguna uğrayacaklardı,
Nusret Mayın Gemisi’nin döşediği mayınlarla.
Seyit Onbaşı bekliyordu , göğsündeki imanla,
Kahroldu düşman Mecidiye’den atılan toplarla.
Geçit vermediler denizden, Elizabeth ve Ocean’a
Vatan kavuşsun diye sulh-u salaha.
Denizden hezimete uğrayanlar,
Seddülbahir ve Arıburnu’ndan saldırdılar.
Yahya Çavuş ve erleri koymuştu ortaya canlarını,
Geçirmedi karadan yine düşmanı.
Üçüncü kez denedi Conkbayırı’ndan Anzak birlikleri;
Ama bekliyordu karşısında, Koca yürekli Mustafa Kemal ve yiğitleri.
İşte o gün yazıldı Çanakkale destanı,
Arkalarına bakmadan kaçtı düşman artıkları.
Çanakkale Zaferi deyince hızla çarpar yürekler,
Asla bükülmedi, bükülmeyecek bu bilekler!
Bu uğurda bitmez tunç yürekli Mehmetler,
Vatan için can vermeyi şerefle bekler.