Can Oğul Şiiri - Yüksel Bey

Kara topraklar aldı sardı kara bağrına
Kahpe kurşun utandı dibe kardı can oğul
Neydi suçun, günahın neydi ahvalin ahın
Hiç kimseler bilmedi dünya sordu can oğul.

İlmek, ilmek dokurken yürekteki sevdanı
Nice canlar duymadı ervah ezel nidanı
Ayet, ayet hasretler sardıkça lal vedanı
Gün kuşandı geceyi devran durdu can oğul.

Çöktün ayaz geceye aydınlattın nurunla
Yağmur örttü üstünü kurumadı harınla
Hüzün kokan çiçekler boyun büktü arınla
İhanetin yarası cana zordu can oğul.

Yetim kaldı ruhumuz gidişinle çöktü sis
Siper aldık acıyı bir sen kaldın bir de yas
Bir umarsız elinde kaldıkça bizler sus pus
Hainin tuzağında ölüm vurdu can oğul.

Şehadet şerbetini içtiğin günden beri
Al bayrağa sarılıp göçtüğün andan beri
Nice yürek kor oldu uçtuğun dünden beri
Anaların feryadı kızgın kordu can oğul.

Dokundukça inledi hasretinden geceler
Birleşti bütün eller koşup geldi niceler
O gülen gözlerinle diller adın heceler
Yaktığın yüreklerde acı birdi can oğul.

Vurdukça kardeşini gam dürdü elde başın
Vuslatın namlusunda can verdi yirmi yaşın
Göz yaşında boğuldu kan serdi ak naaşın
Vebali çok ağırdı arşı yardı can oğul.