Benim yalnızlığımı bilemez kimse
Kalabalık sevgilerde bile adsızım
Yanıbaşımda yürür kambur bir gölge
Üstüne bastığım ottan cansızım
Geceye düştüğü an dağ gibi efkar
Kalbimden dökülür can kırıkları
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
