Can Kenarı Şiiri - Mehmet Kırış

Sana olan sevgimi bir sen anlamadın
Her yerde senden anlattım bir sen dinlemedin
Görenler Anladı halden sevgimi
Bir sen bakmadın baktığında da göremedin.

Duymadın sesimi oysa hep çığlık çığlığa yaşadım
Görmedin hüznümü dünyadan kendimi boşadım
Sen yerdeydin ben uçurtmanın ucunda
Düşmekten değil kaybetmekten korktum
Bilmiyordun ben hep can kenarındaydım

Seni tanımak canını dişine takmaktı
Hayatın vurduğu en ağır tokmaktı
Be insafsız bu düpedüz insanı yakmaktı
Kaç can tutunabilirdi ki can kenarında.

Sevmek miydi bu anlayamadan sabrettim
Belki bir gün anlar diye halime şükrettim
Sabahlara kadar adını dualarda zikrettim
Bir itimlik canım kaldı can kenarında.

Hissediyorum artık yolun sonu gözüktü
Aşkın kanununda çile bir tüzüktü
Bilsen çile ne değerli bir azıktı
Bir tutam canım kaldı can kenarında .

Aşk gönül işiydi dökülmedi dilime
Yoruldum bir kul girmedi koluma
Yürek bıraktım o gece senin eline
Şimdi Titriyor canım can kenarında.

Bu kadar ettin ya yeter ister itiver aşa ister salıver
Bir aşk kaldı alacak bir de can kaldı seç birini alıver
Gittiğin gün günlerden bu gündü geleceksen geliver
Gözlerim yollarda canım can kenarında bekler.