Can Evimden Vurma Beni Ey Yar

Bir fırtına yaklaştığında ikimize doğru,
Kim olduğumuzun ne önemi var?
Sevgimizdir bizi ayakta tutan dosdoğru.
Can evimden vurma beni ey yar...

Bahar çiçekleri kadar taze ve güzelsin,
Müebbete mahkum eder beni, gözlerin.
Sözlerinde biten, bakışlarında düzelsin,
Kalp defterimde silinmez izlerin.

Kaybolmuşum yüreğinin mavi derinliklerinde,
Sarhoşum aşkınla, çıkamıyorum su yüzüne,
Bir şansım olabilir mi duygularında ve hislerinde,
Vazgeçersem nasip olmasın bakmak şu yüzüne.

Bir yanım çöl, bir yanım Karadeniz rüzgarları...
İçerimde durmadan kanayan bir yara var.
Vakit geldi, çağırır yine bizi tren garları,
Giderken bir kez olsun uğurla bari ey yar...