Can Eriği Şiiri - Murat Akyol

Çocukluğumda hiç
Renkli televizyon seyredemedim ben
İstediğim zaman
Telefon açamadım arkadaşlarıma
Bilgisayarım olamazdı zaten
Atari gibi yapmacık dünyalar
İcat olunmamıştı henüz

Ama mutluydum
Doya doya yaşadım çocukluğumu
Koştum yoruldum
Terledim bile
Kolumu çitin tellerinde kanattım
Çok defa
Diken battı elime

Sevgi dolu
Sıcacık bir yuvam vardı
Sobamız harlı yanar
Kazanımız kaynardı
Eksik etmeden hiçbir şeyi
Titrerlerdi üzerime

Geceleri uykularından verip
Hissederdim bir elin
Uykumda üzerimi örttüğünü
Canım annem
Canım babam
Nasılda anlamam
Beni ne çok düşündüğünüzü
Üzerim açık mı diye
Ellerim yorganın altında mı

Hiç unutmam
Mevsimine göre
Meyve çalardık bahçelerden
İlk önce can eriği olurdu
Mayısın ilk günlerinde
Ondan daha da önce
Nisan bir'de denize girerdik
Neşemiz ısıtırdı bizi
Üşümezdik

Mayıs sonunda
Aldık ya madamızı can eriğinden
Haziranda dutlara
Ardından kiraza hücum ederdik
Evdeki hiç bir meyve
Cazip gelmezdi bize
Kasasına dokunmadan
Bir manavı soymuş kadar olurduk

Sevgi dolu filmlerle büyüdük biz
Tarzan vardı o zamanlar
Heidi
Ve Küçük Ev
Egoizmle şiddet aşılayan
Hi-Man'leri
Voltran ve Ninja'ları bilemedik

Derken ilkokula başladık
Okullu bahar günlerinde
Geç kalmayı göze alıp
Saatlerce
Özenerek
Tek tek
Mor menekşe toplardık

Neden mi mor menekşe
Çünki menekşe narindir
Menekşe en zariftir
Bilirdik bunu
En büyük demeti yapanın
Öğretmenini daha çok seveceğini sanırdık
Yarışırdık

Benim o zamanlar
Kimselere söylemediğim
Bir sırrım vardı
İçimde tutar saklardım
Şimdi gülüyorum çocukluk bu ya
Öğretmenime sevdalıydım
Böyle bir sevgiyi daha sonra
Hiç mi hiç yaşamadım
Canım öğretmenim
Unutulmadığını biliyormusun

Bildiğim bütün sevgileri onda toplardım
Ana sevgisiydi o
Memleket
Doğa ve insan sevgisi
En çokta ATA'yı anlatırdı bize
Türkçe
Matematik
Ve dahi Hayat Bilgisi dersinde bile
Bıkmazdı ondan bahsetmekten
Hiç görmedim yorulduğunu

Bu yüce insanı aşkla
Aşık olunacak bir inatla
Dantel dantel yüreğimize işlerdi
O
Mustafa Kemal öğretmeniydi

Sen
Küçüklüğümün büyük insanı
Ellerinden öperim öğretmenim
Hürmetle
Özlemle
Ve çocukluk günlerinde aşık olduğum
Sevgin dolu yüreğimle

Semral ATABAY'a
GİRESUN- 1987