Can Dost'a Mektup.. Şiiri - Tülin Hatipoğlu

Hatırlarmısın Can...?
Duvarları beyaz kireçle boyanmış,
eski ve ahşap evimiz,
Penceresinde sardunya ve fesleğenler...
Avlusunda misket oynar,sonra küserdik günlerce...
Ne güzeldi...

Akşam Ezanına kadar top oynardık Bedestende,
Sonra annem seslenirdi:'Ezan okundu hadi oğlum eve'diye.
Geç kaldınmı biraz elinde terlik beklerdi kapının önünde..

Sonra acıkırdık bazı günler seninle.
Kapısı kilitli kilere girerdik bir şekilde
gizlice salça sürerdik ekmeğimizin üzerine..

Çamurdan heykeller,oyuncaklar yapardık..
Benimki yaparken daha elimde kururdu,
Seninki de çatlardı herzamanki gibi..

'Oğlum bana da öğret ' derdin..
Bense kandırır seni ağlatırdım günlerce..
Babanı yollardın bize alavere dalavere içinde
Dayağı yiyen hep ben olurdum suçsuz yere..

Sonra Bakkalcı Bayrama giderdik.
Sen lafa tutardın bende sakızları doldurudum delik ceplerime
Sonra toz leblebi alırdın ıslık çalmaya çalışırdın..
Bende çaldığım sakıları çiğner suratına doğru patlatırdım..

Hatırlarmısın Can...?
Okulda edebiyat bölümünde bir kız vardı?
Adı Dilruba.
Hani peşinde koşupta bir iki kelamda zorlandığın,
Kızarıp bozardığın..
Şimdi aynı fakültedeyiz...
Selamı var sana..

Epeyce yazdım durdum sana.
Sen nasılsın Oralarda? .
Hala soğuk,hala kar varmı oralarda?
En çokta süzme yoğurt ve tarhana yiyormuşsun oralarda.

Trenle yolculuklarını yazmışsın mektubunda,
Bir de en çok unutamadığın Dilrubayı bana...

Can Dostum...
İşte hayat geçsede bu kadar kısa
Özlemin özlemindir tek kalan bu yürek ve,
Bu canda.....