Behçet Necatigil'e
olmuştur, evlerin karanlık yerlerinde
azalarak dışarda, çıkar duman
gitselerdi o yolu aksâdeler içinde
odalarda eksik yazıldığından
su kabardı, kalbimi ölümle mühürledim
deniz...âh, yazları kuşatan ezeli rüya!
her şey koptu kendinden, eridi lehim
bitik bir sahilde zamansız arya!
ruhum kalma! aşkları hüzne çevir
aşkları de geçtik, limanlarla
yavaş yavaş kayboldu o 'eski çini'
bir gülün ucuyla örttük, vakitsiz
vedalarla doldurduk hüznün içini
kırık yakamoz, batık kent
seni camdan bir göğe bırakıyorum
boşalttığın yere turuncu güvercinler
kaç mevsimdir göğsümde özenle kuruttuğum
usta bir yalnızlık, acılaşan bir ninni
sonrası gece yürüyüşüne çıkan bir bahçe
aşklara bak şimdi deniz görünür
ayrılmak bir limanı yazmaktır belki
silik bir mevsimde eskimiş mühür
gibidir ağzımda o yarım türkü
gelir bir limanda duru sonbahar
limanlarda hep, giden kadınlar olur
durmadan ve gürültüyle giderler
yorgun bakışlarında tıkabasa yağmur
toz kalkar saçlarından gemilerle beraber
limanlarda hep, giden kadınlar olur
camda bahçelerin sır'ı döküldü
durduk, yüzümüzde o ince meltem,
yollarda..ğlanır... o dağların birinde
kesilir derinde, yakıcı söylem
sarıda köpükleri bulmak'çin
bir duvar çeker beni uzaktan
yüzümdür: birikir, uzak bahçe sesleri
akşamlar çoktan kayboldu, çoktan
azalır gibi karanlığın bir yeri
geldin, öyle ki, dokunur gibi cama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!