Camdan Kalp Şiiri - Saklı Kentin Prensesi

"Ölülerin dili mi var? " desene
Dillendim de yazdım sana..
Sen gidiyordun ben ağlarken
Sen bildiğim ne varsa hepsi gidiyordu..
Dünya nedir diye sorsalar;
Giden bir sen, peşin sıra ben derim.

Gururum direnişte inan bana..

Binlerce sen vuran bu pencerenin önünde
Sirk gibiyim bir nebze..
Yolun öte yanında insanlar dönüyor hep
birileri gelip geçiyor..

Öyle gözlerimi açıp hevesle yüzlerine baktığım,
Sonrasında bir hevesin çöküşü; Kırılan hayallerimin köşelerindeki isyanlar gibiler..
NE ONLAR SEN, NE SEN ONLARDANSIN..
Yollar mı sana küstü, yoksa sen mi küstün yollarıma bilmem ama
Yüreğimdeki ihtimallere gölgeler vuruyor..
Hepsinin bir adı sen..

İçimde solmayan galeyan,
Dinmeyen direnişim,
Ve ne varsa bize ait
HEPSİ YERLE BİR ŞİMDİ

Bir evin odalarında seni arar gibi maziye daldım
Bitmeyen kırıntılarını topluyorum..
Özümsediğim yaşamlar kuruyorum
Adı seninle başlayan kırıntı hayatlar..

Özümsediğim ne varsa KAN KUSUYOR ŞİMDİ..
Kussam şehre içimdeki seni; Koca bir sürgün oluruz inan bana..

SEVDİM SENİ
Sevdim de susadım sana..

Ya beni KURŞUNLA!

Ya da ÇAĞIR!

Ne YAPARSAN YAP__ AMA BİRŞEYLER YAP! !

___ÖLÜMDEN ÖTE BİR SEN...
___ÖLÜMDEN ÖTE BİR BEN...

İçimde CAMDAN BİR KALP..
Ve o kalbin içinde;

"BİR TEK SEN! ! ! "