Camdan Şiiri - Hamza Korkmaz

gölgeler yürüyor.
baktım da şöyle bir camdan.
gördüğüm bir hiçlik üç bin yıl uzaktan

gölgeler sızıyor kendinden ,
kırığı çelimsiz ince bir delikten.
çalı çırpı sıyrılıyor ottan,
edepsiz dalları kırılıp gevşiyor .
daha el değmeden terliyor gevrek, bir gerdan,
duvarlar yalnız bırakmıyor
bu karanlık ışığı sızdırıyor
sabahın hükmü geceye işlemiyor gibi
uzanıp suya kanmak tekrarlanıyor
her tekrar öncekinin kopyası
sanki her şey camın dışında
her şey ondan sonra başlıyor
...