gölgeler yürüyor.
baktım da şöyle bir camdan.
gördüğüm bir hiçlik üç bin yıl uzaktan
gölgeler sızıyor kendinden ,
kırığı çelimsiz ince bir delikten.
çalı çırpı sıyrılıyor ottan,
edepsiz dalları kırılıp gevşiyor .
daha el değmeden terliyor gevrek, bir gerdan,
duvarlar yalnız bırakmıyor
bu karanlık ışığı sızdırıyor
sabahın hükmü geceye işlemiyor gibi
uzanıp suya kanmak tekrarlanıyor
her tekrar öncekinin kopyası
sanki her şey camın dışında
her şey ondan sonra başlıyor
...
Kayıt Tarihi : 14.3.2015 22:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!