Mutluluk bir resim olsaydı eğer
İnsanın, insan olarak
En sevdiği olurmuş meğer
Sana değer veren,
Beni seven, Beni özleyen
Dediğin varsa,
Namertçe, kalleşçe her yandan insanı vuran
Kapalı açık her yerde, seni, her yeri her şeyi zehirleyen
Ey insan ey insanoğlu, sen tüttürdükçe, ciğere çektikçe
Sigara seni öldüren, sigara ocak söndüren
Sen ve sağlığın, insanlığın sigara sigara ölen
Bütün insanı ve ciğerleri küfleten
Fiyatından haberin var her şeyin
Değerini bildiğin ne senin
Nankör en yakışan lakaptır sana
Adamlığı ne kadardır söyleyin nankörün
Nanköre iyilik yaparsın anlamaz
Selam verenden selamı alırsan
Hanene borç yazılacak sanma
Selamı verdiğin de alanı da
Düşmanından asla sayma
Merhaba deyince alacaklılar girmez sıraya korkma
Ruh bedende olduğu müddetçe
Kendisi bozuk olan
bozuk sanar herkesi,
Ne bindiği merkebi bellidir
ne taşıdığı helkesi
ne taşıdığı heybesi,
Mevkiyi bulunca
Merhamet Et Ya Rab-7
Geceden sonra güneş doğar
İnsanın iyisi her şeyi hayra yorar
Ölümün yaşamın sonu olduğunu bilen
Tedbirini alıp da öyle tahtına konar
Gereğinden fazla değer vermişinse bir adiye
Verme değer böyle şerefsizin birine
Çapak kaçar gözüne, inme iner dizine
Verme değer böyle şerefsizin birine
Fırsat kollar seni satar
Seninle değilse şans bırakıver gitsin
Şans dediğin şans değildir çoğu zamanlar
Hani nerde dost dediğin eski dostlar
-Dost dediğin satmışsa salıver gitsin
-Buruştur da çöplüğe atıver gitsin
Verilmiş diye hayat sana beleş
Hayatını kurmayı unutma keleş
Sevinme bedava buldum diye
Senin derdin belli oldu
Nerde beleş oraya yerleş
Yağmurlar yağarken orta Anadolu’da
Daha sonra dolu olup yağdığında
Kırıkkale göç gönderirken dokuz bin
Şehir hız kesmiyor aday adaylığı yarışında
Ey Kırıkkale gönlü kırık şehrim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!