Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Çok geç fark eyledim yalnızlığımı,
Şu koca Dünya’da tek başımayım.
Sırtıma bağladım ben azığımı,

Aman doktor; bırak ilacı, emi,*
Kurcalama derin düşen yaramı.
Halsizim, yangımı düşür sen, e-mi?
Ateşler içinde pişen yaramı.

Şu gâvurun ettiğine bir bakın,
Yaktı, göz üstünde, kaşın koymadı.
Viran oldu, güzel Bağdat diyarı,
Yıktı, taş üstünde taşın koymadı.

Güzel sever diye yermeyin beni,
Güzel sevmek şahanedir aslanım.
Bu sevgiyi veren Yüceden Yüce,
Güzel sevmek bahanedir aslanım.

Aşk yazısı yazmak ile bitmiyor,
Âşık olmayınca yazılmıyor ki.
Hilâl kaşlar hayalimden gitmiyor,
Ressam olmayınca çizilmiyor ki.

Bir elâ gözlü yar için,
Çekiyom bu çileleri.
Ne kadar da güvenmesen,
Bilmem aşkta hileleri.

Sağcılık, solculuk iflas eyledi,
Atatürk’e gider yolumuz bizim.
“ Hepimiz bir millet olalım.” Dedi,
Atatürk’e döndü dilimiz bizim.

Kürsülerde boy gösterip,
Bol keseden atıyorsun.
Bulanık sulara dalıp,
Çırpındıkça batıyorsun.

Yalan çok, gerçekten kaçtın,

Atın izi, it izine karıştı,
Kime inanayım, kime ne deyim.
Çakal izi, kurt iziyle yarıştı,

( Teyo amcanın kulakları çınlasın!)



Yalan yarışında birinci çıktı,
Atma Teyo atma, din gardaşıyık.