Cahil Şiiri - Murat Ülkü

Doğru başka, denen başka biçimde.
Doğruyu söylemek işine gelmez cahilin.
Kinini tane tane biriktirir beyninde.
Nefretle beslenen ruhu hiç iyi olmaz cahilin...

Yaptığı iyiliği başa kalkar duygusuz katil,
Bir ömür hatır gönül onda ediyor tatil,
Hakka hakikate doğru olduğunu bile bile direnir
Gönlü kırıp incitmeyi marifet sanıyor cahil....

Cahil de kibir olur bencillik olur.
Bulanıktır zihni, vicdanında toz olur.
Yaptığı iyilikler gün gelir ellerinde koz olur.
Dostlukla vefa ile işi olmaz cahilin...

Odur ukelalık yapsa da, ilim irfan bilmeyen,
Elde samanı görüpte, burnunu ucundaki sapı görmeyen,
Yaratılanı yaratan için olsa bile sevmeyen
Beğenmez kimseyi, herkesi kücük görür kendinden cahil...

Bakınca haliyle diliyle essahtan insan sanarsın.
Gönül verir seversen ateşlerde yanarsın.
Bir söz eder, ağustosun onbesinde donarsın.
Kaş yaparken göz çıkartır, pot kırmakta eşi olmaz cahilin.

Mütevazi ile kibirin dost olması güç;
Kıymet bilenle bilmeyen bir olur mu hiç?
Biri hep ezilen örs, diğeri kırıp döken çekiç,
Kendini yenilmez sanarken, tökezleyip düşendir cahil...

En çok çok sevdiklerim tuz döküyor yarama.
Onlardıa yargısız infazla, öküzün altında buzağı arama.
Baktımı görünürde insan gibi bir insan var ama.
Lakin insanla insanlıkla hiç işi olmaz cahilin..

Sende aynısın Murat sensin ya cahili seven,
Her şiirde harf harf hece hece onu yüceltip öven,
Yaptığı yanlışa hataya kör olup kusur görmeyen
Senin gibi nefsini imanının önüne koyandır cahil...