Çağrışım Şiiri - Tunga Altuğ

Vazgeçirici bir hak iken
İnanmak
Haksızca vücuduna dahil ettiği
Katıksız oksijen
Ve katkılı ümit
Birer birer sallanırken
Genişlemekten daralmış ağacında
Ama acaba kararlarında
Ve devam eden adımlarında
Nefeslerindeki eksik
Mutluluktan bihaber sevinç
Üstelik bıraktığı
Üstsüz gülümseme
Çıplak
Muhtaç üşümeye
Üşürken doğrulmaya
Doğrulurken yalanlanmaya
Yine de inanmaya
Denerken inanılmaya

Evrilmeye nazır bir sorumluluk iken
Denemek
Denenmiş tecrübeleri
Kapıldıkları akıntılarla
Çağrılmışlar yoklamaya
Teker teker yoklanmaya
Saymak için sayılanları
Ne kadar oldukları kadar
Kader
Ne kadar yok olduklarını
Keder
Bildirirdi sahiplerine
Genelde

Düzenlenmeye muhtaç cümleleri
Ve genelde seyrek tümceleri
Düzensiz nabızları
Dürtülerinin kurbanları
Bir de doğruları var
Hem de hala
Yanlışları gibi
Yalnızlıkları

Devamına yetişemeyecek amaçlar edinmişti
Devamlı geç kalan nefesleriyle beraber
Devamsızlıktan da kalan sevinçleri
Düzenli olarak yakalanıyordu
Ve olmadıklarına teyiten
İradeli kifayetleri
Hiçe sayılıyordu yer yer
Üstelik yer yer;
Varlardı da
Nadiren

Elbet bir gün dahil olacağı düzlüğün
Düzenli bir yokuş olacağını farkettiğinde
Önce yeltendi tepeye
Ve yuvarlanmaya hazırlandı
Kabul ettiği kabul
Kabul görmemişti
Gördüğü kadar rağbet
O da bunu görmemiş olacak ki
Vazgeçti kendisini seyretmekten

Öznesinden yoksul yüklemi
Yüklü ögeleri
Ağır kelimeleriyle beraber
Sonunda hafifletiyor sebepli nedenlerini
Nedensiz yere
Vazgeçiyor sonuçlarından
Zorunlu sonuna doğru
Zor başlangıcından itibaren
Denk geleceği son uçtansa
Kendi seçeceği sonuca bırakıyor benliğini
Kalemi tutan bileğini
Sürüncemede kalmış nefsini
Ve sürülmüş nefesini
Hem de süngüsüz hisleri
Kendi nezdinde üryan
Ve halen ataerkil
Bazen de kıvrak.