Çağrı Şiiri - Faruk Bürlükkara

Bir ses yankılandı vadide
Kabuk bağlamış yaralara deva bir çağrı…
Kentin “ayak takımında” bir kıpırdama
Mütekebbir eşhas tedirgin.
Elçiler gönüllere vahiy ekerken
Filizlendi tohum umulmadık hanelerde,
Çanaksız evlerde tüttü dirayet
Köleler için umuda bir vesile.
Cariyeler efendi doğurduğunda o heyecan
Soyluların ihtirasını sınarken
Kadim düşmanlıklar için açılan o pak sayfada
İntikam rahmetin gölgesinde oldu mahçup.
Buharlaştı imtiyaz
Esmer tenin haysiyetiydi değer bulan
Tasadduk bilinince etrafa gülüş
Aç kalmış çocuklar artık tebessüme tok.
Mağrur seda ıssız vadiler aşarken
Ulakların gönlünde büyüdü mukaddes çağrı
Köklü şımarıklığın feryadı eşliğinde
Mütekebbir eşhasta dönüştü kahıra.
Kıtalar dolaşırken davetçi zikrinde
Hisler fetheden bir sancağa namzet
Kentin “ayak takımı” için oldu kurtuluş fermanı…