Çağrı Şiiri - Arif Berberoğlu

Ateşin ve suyun tanımıdır her acı
yanlış yorumlanmış bir düşse dünya
işte dönüyor son fetihten
lazer silahlı barbarlar
kanlı elmasların parıltısıyla

Bir yüzü kül bir yüzü papatya tarlası
ey meleklerle şeytanın paylaşamadıkları
büyülü madalyon, insan
eksik olan nedir
büyük yeryüzü sofrasında,
taş bile emzirirken bağrındaki ağacı çiçeği
çeviremiyorsun yüreğe sarılacak güle
sen içindeki o tatlı ateşi,
dünya ne kadar küçükmüş, bak
sevince nasıl da sığıyor
bir çocuğun gözlerine

Kalma aç susuz, üşüme
kızıl karlar, dumanlar içinde
gel üleşelim başakların sıcaklığını
yarattığını terli ellerin
sözün balını yaranın acısını

Değdiği gün beyaz bir kuşun karanlığa kanadı
gel üleşelim
zeytin dalındaki yağmur damlasını
kapılarım hep açık
eşiklerim gül tufanı
gir üleşelim
şarap tasındaki dolunayı