Çağırdın Geldim Şiiri - İsmet Ülker

Bu şiirimi:

Henüz ömrünün baharında aramızda ayrılan
ve hayatın kısacık yolculuğunda,
dünyada iz bırakan,
özellikle ölümü beni derinden yaralayan
Niyazi yeğenimin sevgili oğlu Mehmet’e ithaf ediyorum.

Mekânı cennet olsun.

ÇAĞIRDIN GELDİM

Bugün beni kara toprak çağırdı…
Bu kadar erken özlemek var mıydı?
Böylesi bir ölüm bana reva mıydı…
Beni bağrına basmak derdine deva mıydı…

Çağırdın, geldim; gelir gelmez aldın koynuna…
Akıl sır erdiremedim, nasıl getirdin beni oyuna…
Bakmadın yaşıma, acımadın boyuma posuma…
Sardın, sarmaladın, bir daha bırakmamacasına!

Yürüdüm geçtim birçoğunuzun yüreğinden…
Bazılarınızda iz bıraktım derinden…
Duymazdan geldiniz çığlıklarımı, ne gelir elden…
Ne diken gülden geçer, ne de gül dikenden.

Artık toprağa teslim fani bedenim…
Şimdilik gitmek için yokken nedenim…
Kim bilir, var mıdır gelenim gidenim?
El açıp da benim için dua edenim!