Niçin yaşar, niçin ölür insan?
Şu koskocaman, akıp giden evrende,
Mavi bir küre içinde,
Ne için vardır insan?
Ölüm ve öldürmelere doymaz mı insan?
Dünya savaşlarını düşünüyorum.
Hiroşima’ya, Nagazaki’ye atılan atom bombasını düşünüyorum.
Nazi Almanyası’nın gaz odalarını, vahşice katledilen insanları düşünüyorum.
Üstün varlık olarak böbürlenen bu canlının, savaşlar eşliğinde
en ilkel, en cani bir ölüm makinesine nasıl dönüştüğünü düşünüyorum.
Düşünüyorum, düşünüyorum; düşündükçe büyüyor gözümde vahşiliğimiz.
Binbir umut ve hevesle çıktığı, yaşam denilen bu yolda
Derin acılar ve hüzünlerle iç dünyası sarıldı
Hayat tüm acımasızlığı ile vurdu gerçeği yüzüne
Yaşadı, yaşanabilecek tüm hayal kırıklıklarını
Uyudu, uyandı, bunalmışlığın getirmiş olduğu çaresizlikle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!