Çağatay Türkgülü Şiirleri - Şair Çağatay ...

Hatırlamıyorum saat kaçtı, üstümde ne vardı
Böyle günler hep olur, nefret edene dek uzardı
Sanki ben yarım kalan bir şiirdim
Şairimin son sahnesi de intihardı

O geceyi özel kılanı pürüzsüz hatırlarım hâlen

Hiç kımıldamadım, kalkıp gittim sahilden
Bir müzik var ama kuş cıvıltısı gibi sahiden
Kıyı uzaklaşıyor, dalgaların vazifesine doğru
Duruyorum, eylem eylemek gelmiyor doğru

Karga kondu yanıma, saat kaç oldu sahi?

Açma gözlerini, uyanma uykumdan
Görmezden gelme, utanma ne olduğumdan
Terk et omzumu, yürü ayaklarımdan geri
Yere indir beni, devam et kendimden ileri
Sıkma boğazımı artık, ellerimi bırak
Arala parmaklarımı, nefes al ciğerimden ırak

Onsuz olamayacağımı kâğıtlara söylerken
Istırabım artıyor saatten her kum düşerken
Derlerdi ki “yirmisinden önceki düş, erken”
Ben çoktan yetmiş olmuşum severken

Ben ki yıldızlardan çok onu sayandım

Birer birer öldürüyorum içimdekileri
Kendimden parçalar dolu zihnimin kileri
Ağır ağır yakıyorum ruhumdaki Yin’i
Ve korkunç bir sancıyla yapıyorum bu ayini
Gücü artıyor gittikçe Yang’ın
Alevler saçıyor gönlümdeki yangın

Sizin olsun sıcak yaz geceleri, en güzeli dahi
Ben üşümek istiyorum
Yalnız huzursuzluğumda titremek cayır cayır
Dalgalar damlarken birkaç kelimenin üzerine
Durmadan, yorulmadan, isyan edercesine bendine
Kırmızı mürekkep kollarımda yol açsın kendine

Duydun mu kanadı kırık baykuşu
Daha dün huşuyla sürerken uçuşu
Şimdi yokuşlar kuşatmış kuşu

Tırmanırken tepeye bitap
Farelerle, yılanlarla muhatap

Her birine ayrı ayrı ağladığım
Umutlarım var balonlara bağladığım
Yükselirken semaya arzularım
Ben safi seni arzularım

Görüyorum gözlerinde başkasına sadakati

Üşüyordum, kaybettim parkamı
Çehrem harabe, giriyordum bir gara
Yürürken birden döndüm arkamı
Üzgündün, titrek elinde bir sıgara
Zifiri gözlerin nemliydi
Üstü kızarmıştı yanağının

Köprüye çıkıp izlemek geceyi
Düşünde saklamak iki heceyi
Göklerde arıyorum şarkımızı
Koysak mı evimizi barkımızı
Şu iki parlak yıldız arasına
Dokunmasa kimsenin yarasına