Ağladıkça Dökülür Özümden Satır Satır Şiirler.
Ağladıkça Hatırlarım, Çünkü Mazi Olmuş Gülüşler.
Yutkunarak Sustuğum, Titreyerek yazdığım Cümleler.
Hayal Kurmayı bile Bıraktım, Artık yok Suya Düşmeler.
Yorgunum Ulan Yorgunum Tek Bir Kelime.
Yine Kağıt kalem önümde ama yazamıyorum.
Aklımda bir sürü karmaşa hiç birine yetemiyorum.
Sizde haklısınız aslında hakkımda hiçbir şey bilmiyorsunuz.
Yorgunum demekle yetiniyorum sadece,
bir kelime ardında tonlarca mana anlamıyorsunuz.
Anlamanızı beklemiyorum zaten, bekleyemem...
Zifiri karanlık Gecenin en derinlerinde,
Avazım Çıktığı Kadar Susuyorum...
Hem sessizliğimi hem de Karanlığımı bozan Aykız.
Ay ışığı gözlerime çarpa çarpa kayboluyor,
Gölgem bile terk ediyor bu tenhalığı.
Zaman, kör bir bıçak gibi sıyırıp geçiyor ruhumu,
Yoruldum Çok yoruldum...
Nefes almaktan, iyi gibi görünmekten,
Sessiz kalmaktan, göz yaşlarımı saklamaktan,
Gülüşlerin arkasına saklanmaktan yoruldum.
Gün biterken acısıyla tatlısıyla,
Değerliydiniz, Ama Değmediniz...
Artık bilmeniz gereken tek Haddiniz.
Size verdiğim saygı ve sevgi kadar vardınız.
Şimdi benim için hepiniz birer Hiçsiniz...
Sustum, çünkü sustukça büyüdü içimde fırtına,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!