Cafer Algül Şiirleri - Şair Cafer Algül

Yalanlar gündüzlerde saklı,
Gecedir insanın aslı.
Bekle biraz sevgilim,
Sözlerim geceye saklı.

Gelincikten gelin yaptı.
Etekleri allı,
Saçları pullu...
Al dedi, bunu sakla.
Unutma hiç,
Ömrün boyunca.

Büyümek de neymiş;
Bu, çocukların uydurduğu bir yalan.
Neymiş efendim,
Kendilerine inanacakmışız,

Bir kadın tanıdım,
Tek başına, ılgar;
Başında eserdi,
Dağ kokulu rüzgâr.

Kapattın kapını diye,
Dünya öyle mi kalacak;
Kötü, mazlumu yutacak,
Kuş, boş yuvada ağlayacak!

Soğuğa kalın örtü o,
Sıcağa sonsuz gölge;
Gün gelir,durur önüne,
Zulme olur, siyah perde.

Ne çok kızdın ölüme,

Karşı dağlar kar,
Soğuk buralar.
Evin, barkın, sıcağın;
Hep aklımda diyar...

Tut evladım kalemi,
Tut boyayı, paleti...
Tut ki;
O ellerle tutacaksın
Sonra tornavidayı!

İstasyonda vakit sabahtı.
Korkulu, belalı terör yıllarıydı...
İktidarlar tanrı olmuş,
Kan istiyor;
Katarlara gençler yüklenmiş,
Halk kurban veriyor...

Dur, hemen değil,
Önce gözüm sana alışsın;
Karanlıktan ışığa çıkar gibi!
Kal öylece karşımda,