Göz pınarımın yağmur bulutu
Korkularımın gün doğumu
Yaşamımdaki soluk alışım
Rüyalarımın tek konuğu
Gün batımında gün doğumuna özleyiş
Saygıyı,Saygınlığı,Özgürlüğü ve Kendisini Değerli Kılmayı Kişinin Kendisi Sağlar.” (Cafer AKYOL)
Şafak vakti düştüm yola
Sokağında verdim mola
Bak gözlerim pencerede
Yüreğime güneş doğa
Sabah vakti serin rüzgar
Şaka yapmıştık
Hazırlanmıştım günler öncesi
Başımın ağrısıyla
Yüreğimin sancısıyla
Bir damat hazırlığıyla
Doyumsuz güzelliğin o asil duruşun
Zirvende özel konuğun Hz. Nuh’un
Iğdır Ovası’nda güneş gibi duruşun
Kurulmuşsun asaletinle sen Ağrı Dağım
Efsanelerin hikâyen gizemli dünyan
Sen benim
Soluduğum havam yaşama sebebim
Gün doğumunda iyi ki varsın dediğim
Boş zamanlarımda değil
Yaşamı her yönüyle paylaştığım
Yüreğimi sımsıkı saran
Ömür dediğin ne ki
Gündoğumundan günbatımına
Birkaç perdelik oyun
Açılıyor dünya sahnesi
Oyuncular bizler
Roller kişiye özel
Sen hiç telefonla konuştun mu
Konuştun elbette
Ama çalan telefonla
Oysa ben çalamayan telefonla konuştum
Yalvardım ona çalmasını
Seni göstermesini istedim
Önce göz kapaklarıma
Sonra dudaklarıma akıyorsun
Ne zaman yağmur yağsa
Öpüyorum doyasıya seni
Ansızın bir yaz günü
Gözlerinden yakaladım yıldızları birer birer
Tutsak edildi yüreğim özlemlerim
Duygularım hayallerim
Sensiz seninle yaşamaya mahkum edildim
Kanayan yaram hiç dinmeyen sancım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!