Bu kentin çürümüş kaldırımlarında yürüdük,
Ve ayak izlerimizi yağmurun silmediği sokaklarda,
Her adım bir ezgiye dönüşürdü, eski taşların üstünde.
Bir yangındı bazen, hani kısık bir soluk gibi
Büyüyen ağaç kökleri arasında saklanan
Ve unutulmuş hayalleri arayan bir umuttu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta