En sessiz gecede
uyurken herkes
Haykırır cırcırböceği
ve umudeder
minik cırcırböceği;
belki bir gün
ruhumu okşayan denizlerin ninnisi,
annem kadar içten annem kadar samimi
ufukta biten günün kızıl huzmesi
sanki yorgun gözlerime konan
veda busesi
Daha altısındaydı
park görmemiş küçüğüm
koşarken ara sokakta
içindeki sevgiyi,neşeyi,enerjiyi
yayarken etrafına
bir acı fren,
Hasret dolu göğsümden
Gurbetin en derininden
Şevkat kokan ninnilerinden
Sana yöneldim anne
Minicik yavrunum hala
fırtınaya yakalanmış sığınaksız bir gemi
rüzgara tutsak kuru bir yaprak
kışa yakalanmış ürkek göçmen kuş,
zamana yenilmiş mağlup savaşçı
çocukluğumun parkındaydım dün
yorgun ayaklarımın hayali
ve beni çağıran,
aynı salıncak..
oturdum önce,
iyice yerleştim
Gecenin karanlığını örtüp üstüme;
kapıyorum gözlerimi
ağlayan,aç kalan,ölen bebeğe.
kapatıyorum gözlerimi,
çığlıklara,imdatlara,yaslara.
sığınıyorum gecenin ayıp örten rengine,
bir kitaba başladım
bitiremedim kaldı yarım
düşündüm bir an derin
gördüm hayatım yarım
geçmişimde şimdimde
yaptılarım hep yarım
yine erken kalktı,
zamansız yolcular treni.
sabah ezanı vaktiydi
hazırlanmamıştı yolcu
kara bir tren kapıda,
yolcuyu bekliyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!