Buz Mavisi Şiiri - Yusuf Demirtaş

Artık her şeyin farkındayım
Tüm siyahlarım beyazlarımla buluştu
Ve üzerine düşünceler yağan hayatımda
Şah mat’a yine kavuştu

Kurak yerlerde buz gibi eriyorum
Buz mavisi sabahlarım oluyor
Soğuk ama ben üşümüyorum
Yanıyor içimde pişmanlık kömürleri, daha yeni anlıyorum.

Şimdi diye başlayan cümleler dudaklarımda
Beni de umutlu kılıyor
Hep geç kaldığım duraklarımda
Geçenlerden geriye yalnız umutlarım kalıyor

Keşkesiz aşklar ararken gözlerim
Ayaklarım onları eziyor
Hep uzaklarda söylediğim sözlerim
Beni yangınlara mülteci ediyor

Senin yokluğun yanımda otururken
Bana bin bir sebepsiz beddua ediyor
Yemin olsun insan seni severken
Tavrın bile isyankâr bakışların darbe yapıyor

Ve sen benim hayatımda yağan ilk kar ama erimiyor
Pişmanlığım yangınım, lanet olsun sönmüyor.