Sabahın ilk ışıklarında gördüm seni
Dudaklarında pastel hoşluğu
Gözlerinde gün batımı boşluğu vardı
Kafamı kaldırdığımda güneşi gördüm yüzünde
Oturduğum kaldırımın altında kaldım
Sözü özle buldum teninde
Tavla çevirdim seni geçirdikten sonra
Gideceğin yere
Ve bekledim sen gelene kadar
Gelmedin
Seni aradım her güneş ışığında
Sen bilmedin
Bir kerecik o dudaklarını
Birbirinden ayırmaktı isteğim
Ama sen hiç gülmedin
Olmadım hiç böyle diye düşünerek
Öldürmek istedim seni içimde
Katlanarak büyüdün sen, ölmedin...
(03.10.2004, İstanbul)
Taha YaycıKayıt Tarihi : 8.1.2007 06:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!