Büyüme Küçüğüm Şiiri - Zekeriya Saka

bir sen kaldın tek umudum
küçüğüm
yamacıma tutunmuş lokman yemişim
düşler evrenimi havalandıran anka kuşum
büyüme/ böyle kal
düşersin ağırlaşıp

sevgiler gönülden uçup
çıkara dönüşür büyüdükçe
düşünceye konar akbabalar
öyle kal
hem gönlümde / hem dizimde
sıcak

en büyük yalnızlığı insanın
biçimsel birlikteliğidir
en büyük yoksulluğu sevgisizlik
kalabalığımsın yürek yürek
varsıllığımsın gömülerce
büyüme küçüğüm
aklın erince dünya işlerine
o an bir kuş kanada kalkar
boşalır yuvam
ellerim üşür
gözlerim yanar