Büyük Yalnızlık Şiiri - Bülent Ahmet Alp

İnsana ne kadar kolay gelebilir ki?
Zorlamak gerek biraz.
Ve gecenin sonunda eskisinden daha yalnız,
Daha parçalanmış olarak yeniden doğacağım...
Derin bir iç sıkıntısı,
Suyun rakıya karışması gibi
Ruhuma karışıyor...
Önümden trenler geçer, önümden yollar...
Ben hiçbirini seçemem.
Çünkü ben hiçbirşeye veda edemem...
Çünkü ben yeniden doğamam...
Ve yalnızlık bir kıta sahanlığı gibi...
Büyür içimde...