Büyük Ayak Küçük Ayakkabı (son)

Değildik bizler bu kadar hırsız,
Zayıflamış imanımız olmuşuz hayasız.
Hummalı bir yarış var israfta,
Okunmuyor kitaplar tozlanmış rafta.
Düşünceler kısırlaşmış olmuş yoz,
Güzel mekanları kaplamış toz.
Solmuş yeşiller dönmüş sarıya,
Tasavvur için bakmak lazım arıya.
Uzaklaştıkça özümüzden artıyor stres,
Mutlu etmiyor kuşları altından kafes.
Olumsuz değişiyor kainatın düzeni,
İflah etmez Allah birbirini boşuna üzeni.
Kalmamış birlikteliklerin tadı,
Güzel anlamlar içermiyor çocuklarımızın adı.
Şeytani yollarda girilmiş yarışa,
Hasret kalınmış özlem duyulan barışa.
Dikilmiyor artık elbiselere düğmeler,
Artıyor sevgiliden başkasına boyun eğmeler.
Her parmağa takılıyor yüzük,
Duyarlı insanların yüreği ezik.
İnsanlık kan kaybediyor kesilmiş şah damarı,
Arlanmıyor bir türlü yedikçe şamarı.
Katılaşmış taş olmuş yufka yürekler,
Çalınmış sapları iş görmüyor kürekler.
İnsanlar olamıyor eskisi gibi mutlu,
Bir çok kimse yarınlarından değil umutlu.
Yapılıyor şatafatlı nişanlar, düğünler,
Kısa zaman sonra sıkıntı ve kederlerle doluyor günler.
Mutluluk aranıyor maddede,
Çocuklar top oynuyor caddede.
Yapılmazsa istişare, varılmaz güzel fikirlere,
Sadece onun rızasını kazanmak için gitmek gerekir zikirlere.
Düzelir her şey, yeter ki, düşünelim aklı selim,
Silkelenip kendimize gelelim, sonumuz olmadan elim.
Bunları okuyanlara canı gönülden ederim teşekkür,
Her gün biraz daha fazla yapmalıyız tefekkür.
14/12/2006