Büyüdükçe sana benziyor acılarım

Biliyorum
Beni hiç özlemedin
Gözlemedin yolumu
ve gizlemedin gönlünde hiç bir anımı.
Benden çok uzaklara dalıp gitti gözlerin

Gözlerin ki beni hep esir alan
Gözlerin ki beni her derde salan
Sensiz bir meçhule akıyor zaman
Anılar dönüp duruyor başımda
Anılar ki benim sana olan en büyük zaafım

Susuyorum
Beni hiç dinlemedin
Söylemedin doğruyu
ve gizlemedin hiç içindeki sancıyı

Sözlerin çok acı
Sözlerin hep solduruyor gülleri
Güller ki sev diye açıyor
Sev diye geçiyor şu garip zaman
Dönersin diye esiyor rüzgarlar
Rüzgarlar ki sana olan en büyük tutkum
Rüzgarlar ki beni hep sahile taşıyan

Bir yer var içimde hep yarım.
Aç avucunu yanalım
Bırak açıları ve güzel bir söz söyle
Bir umut olsun
Biz ona inanalım

Bir şey var hep acıtan
Geçip karşıma her şeyi inciten
anlamadım...

İnceliyor mâna
İnceldiği yerden koptu sevda
Zaman dostumuz değil
anlamadın...

Ne kadar da çok çabaladım
Cümleler ki hep içime devriliyor
Devrildikçe büyüyor
Büyüdükçe sana benziyor acılarım

Sen hep hayale daldın
Göremedin sana hep açıktı kollarım
Kollar ki yoruluyor
Küflü bir umudu taşımaktan
Çok yoruldum yürümekten
Seni sevmekten
Ezdi beni sevdamın ağırlığı

Yine de yürüyorum yıllardır
Yolculuğum hüzünden değil, aşktandır
Yollar ki benim sessiz sedasız sevdamdır
Yürüdüğünü sandığın o yolları
yürüseydin bilirdin
ve beni anlardın...