Bağlanmaktan korkuyor,engel olamıyorum.
Nedensizce yazıyor yazıyorum.
Sonra usul usul,yavaş yavaş kaybettiğim
Gözlerini anımsıyorum.
Çok hissiz bakışıyoruz ve aniden gidiyorsun.
Yine yazmaya başlıyorum.gözyaşı ve çığlıklar içinde.
Yine seni yazıyorum,hayalinle karşılıklı oturup,
Biliyor musun; bana gülümsüyor,
İlham veriyor.
İçim içime sığmıyor ve taşıyorum.
İçimi sayfalara döküyorum.
Günün siyahlığından ve sensizliğinden bahsederken,
Neden sonu görünmüyor?
Neden uçsuz bucaksız?
Ama inanıyorsun değil mi?
Okyanuslara inandığın gibi.
Seni bekliyorum.
Hem de hiç dinlenmeden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!